HET IS VOORBIJ
Voorgoed voorbij – dat zegt de brief die ik jou heb gestuurd –
ik heb nu genoeg van jouw grillen verduurd
Dus is ’t voorbij
voorgoed voorbij
ik schreef je af, want je was me niet trouw
te vaak zag ik jou met een andere vrouw
Het is voorbij
voorgoed voorbij
het deed pijn vanbinnen
toen ik dit briefje schreef
ik besef te goed
bij ieder woord, bij elke zin
ik hield nog steeds van jou
Maar ’t is voorbij
voorgoed voorbij
zeg geen de woorden, die zijn – zo je ziet –
gevlekt door mijn tranen, gehuild van verdriet
Maar ’t is voorbij
voorgoed voorbij
doet deze brief met zijn boodschap jou pijn,
dan zal onze liefde weer nieuw kunnen zijn,
en niet voorbij
voorgoed voorbij
BALLADE VOOR EEN GLIMLACH
Ik heb op jou gewacht, bijna een jaar lang.
Nu ben jij eindelijk daar.
Jij bent zo lief als je slaapt
heel dicht bij mij in mijn armen.
Dagen, maanden, jaren houdt de tijd
ons bij elkaar,
een onbekommerd samenzijn
vol van geluk,
weelde en zorgen zien.
Daar nog de eerste bloem,
ach, hoe mooi zou je zijn,
en jij verbaasd naar haar kijkt.
En ik weet dat jij,
als jij haar hebt geplukt,
haar met een kus
geeft aan mij.
Jij zou regen kennen en de wind,
stralende zon
of donkere nacht.
Een lach, een traan
die vriendschap bracht.
En daarna komt de dag.
Jij zult wel gaan zonder
dat jij het mij vraagt;
het leven neemt wat het gaf,
of ik wil of niet.
Ik zal huilen om jou
zoals jij dat vandaag doet.
